Bir varmış bir yokmuş.. Bir armut bir de kiraz varmış....

Bundan 4-5 hafta önce çekmiştim bu fotoğrafları. Sabah uyandım daha kahvaltı yapmadan başladım çekmeye öğleden sonraya kadar habire çektim durdum. Şimdi elimde yaklaşık 150 tane armut ve kiraz fotoğrafı var.. Biraz abartmışım sanki.

Armut durduğu yerde duruyor, hiçbir atraksiyon yok bense etrafında fır dönüyorum.

Fotoğraf çekmek bana terapi gibi geliyor. Elime makinayı alınca herşeyi unutuyorum.  Aynı kareyi 5 kez 10 kez çekiyorum... Tek amacım hoşuma giden bir kare yakalayabilmek. Bulanıkmış, yamukmuş çok da umrumda değil aslında, benim için önemli olan içime sinmesi ve renklerin canlılığı.. Kısaca bir fotoğrafa baktığımda mutlu oluyorsam tamamdır.

Bu kış adam gibi bir kursa gitmeyi planlıyorum. Biraz fotoğraf makinasını tanısam, teknik bir iki şey öğrensem belki daha mutlu olacağım, hem kardeşime de daha fazla hava atabilirim böyleceJ

Londra’dan bir lens almıştım, alırken de bu portre için ideal, senin harika fotoğraflarını çekeceğim dedim ama henüz adam gibi bir tane bile fotoğrafını çekmedim zavallımın. Şimdi durup durup beni kandırdın diyor…

Ne yapayım manzara ya da portre çekmek hoşuma gitmiyor, daha doğrusu aklıma bile gelmiyor… Ver bana bir armut bir kiraz sonra git evi boşalt ruhum duymaz…

Armut diyince aklıma geldi, biz ailecek düzeni, güzeli seviyoruz tamam da bazen biraz dozu da kaçırıyoruz.. Geçen sene bahçemizde küçük bir armut ağacı vardı (hala var da babam onu budamış şimdi ona ağaç denmez odun olmuş zavallı) , annem karşısına geçip, “bu ağacında dalları şöyle top gibi olmuyor dağınık dağınık büyüyor ne biçim” demişti.. Hani çizgi filmlerdeki ağaçlar gibi büyüsün istiyor bütün ağaçlar…

Son gittiğimizde akşamüstü oturuyoruz balkonda, kardeşim ; bugün deniz bulanıktı nedense dedi, annem de sinirli sinirli; düzgün düzgün yüzmesini bilmiyorlar ki.....

Tepişiyorsunuz tabi yüzerken, kumları havalandırıyorsunuz… bak bizim oraya gelirseniz düzgün düzgün yüzün biz öyle dağınıklığı bulanıklığı pek sevmiyoruz…

4 or 5 week ago, I took these photos. I woke up in the morning and I started to take photos before breakfast until afternoon.

Now I have about 150 pieces pears and cherries photos. The pears are on the table and I am turning around to their like mad.

Take a picture, it sounds like therapy to me. When I take my machine  I will forget everything.

My goal is capture a single nice frame. In fact I do not care it is blurry or skew. The most important thing for me is the viability of the colors.

When I look at the photo, if I feel happy, this is enough for me.

Next winter I am planing to join a course about photography. Maybe that time if I learn more technical things I can be happier.

I had bought a lens from London , İt was ideal for the portrait,

And I said my sister " I will take a lot of photos of you. But not yet I could not take any photo. She is very angry with me:)

But what do I don't like to take a portre or a landscape photo.

Hepinize güzel bir gün diliyorum...

I wish a beautiful day to you...