Yeni Tutkum ve Anlatasım varmış...

Bu sıralar yeni takıntım bu. Tam benlik bir iş, içinde kağıt var, ölçme-biçme var, kumaş var, detay var… Hem benim gibi çabuk sıkılanlar için de çok güzel bir uğraş, habire farklı desenlerdeki kumaşlarla haşır neşir oluyorum, onun yanına bunu, bunun yanına şunu derken puzzle gibi tamamlıyorum parçaları.

Evet biraz uğraştırıcı bir iş, evet milimetrik çalışmak gerekiyor ama ben seviyorum böyle işleri.

Geçenlerde düşündüm de ben zaten nerede olmadık iş, pis iş var onu seviyorum.

Çöp atmak, çöp kutularını temizlemek, tıkanmış lavaboları açmak, dolaba kaldırılacak şeyleri streç filmle sarmak,  çekmece içlerini toparlamak… Bunları neden sevdiğimi ya da yaptığımı da düşündüm; ben yaparım yaa, ne olacak, maksat birileri boş ve tertemiz çöp kutusunu görünce sevinsin… Böyle de düşünceliyim yani: )

Sabırsızım derim ama başladığım bir işi de kolay kolay yarım bırakmam, ağlaya ağlaya da olsa bitiririm, bitince de unuturum çektiklerimi. İnadım sabrımı yener yani… Çoğu işi de ayıp olmasın diye yaparım.

Babam yüzünden belki de böyleyim, “bir işe başlamak onu yarıya yarıya bitirmektir” lafını çok duydum ondan, ödevlerimi hep son güne bırakırdım sonra ağlamaya başlardım, babam hemen “yaa tamam sonunu düşünme, sen bir başlığı at gerisi gelir” derdi, gelirdi de… Önemli olan ilk adım yani. 

Annemin de babamdan kalır bir yanı yok aslında. Mesela ararım annemi, yaptığım bir şeyi anlatırım hevesle; şöyle şöyle yaptım, kestim, sonra diktim, ayy çok sevdim, çok güzel oldu derim; Onun cevabı ise;  “ee  yapınca olur tabii, olmaz mı” … Hevesin kursağında kalır, bir şey başardım duygusunu yaşayamazsın, ne yani çok mu kolay, herkes mi yapabilir?? Küçükken içerlerdim bu duruma, annem de beni hiç takdir etmiyor derdim, o yüzden herhalde bir işte başarılı bile olsam hiç gözümde büyütemedim, hiç havalara giremedim.

Sonradan düşündüm bu kelimenin üstüne; “ yapınca olur” …  Evet bu konu üstüne çok çok uzun yazabilirim ama kısaca olay şu; YAPMAYI SEÇMEK…

Yabancı bloglarda görüyoruz, çok basit figürler, desenler yapıyorlar, iki zig zag bir çizgi falan, bakıyorum ee ben de yapabilirim diyorum, ne var ki bunda… ama yapıyor muyum yoooo… İşte aramızdaki fark diyorum sonra, bu kadın es geçmemiş, basit diye küçümsememiş,  oturmuş yapmış… Zamanını vermiş, emeğini vermiş, düşünmüş, tasarlamış, renk seçmiş, sonuçta belki yine kalp çizmiş: ) Ama çizmiş… İlla mucize yaratmak ya da hiç kimsenin yapmadığını yapmak değil ki önemli olan… sadece yapmak…

Bir çok kişi bana bu konuda kızıyor, ama ben inatla diyorum ki; yapamıyorum diye bir şey, bilmiyorum diye bir şey yok, hele ki bu devirde… Sadece tercih etmiyorsun ya da gerçekten istemiyorsun… ki bu da bir seçenek, herkes gördüğü herşeyi yapacak diye bir şey yok ki… Herkesin önemlisi birbirinden farklıdır neticede… Kimi harika sofralar kurmayı tercih ederken diğeri onunla zaman kaybedeceğime 10 sayfa fazla kitap okurum diyebilir… Kim neyle mutluysa onu yapsın zaten…

Haa şöyle de diyenler çok; benim elim yatkın değil, hiç kimsenin eli ilk yaptığı işte süper olamaz ki, zaten olması da imkansız… Herşey zaman ve yılmadan denemekle ilgili… Kimi 2. denemesinde kimi 10. denemesinde yakalar istediğini, tekrar tecrübeyi getirir yani.

Daha önce yazmıştım ama; Bundan yaklaşık 3 yıl önce annemler bizdeyken, internette bir peçete kenarı süsleme gördüm, hadi bunu yapalım dedim, Funda, ben, annem oturduk, elimizde iğne iplik, dikmeye başladık, ay annem bana nasıl sinirlendi, nasıl kızdı, o nasıl iğne tutmak diye, (hala da tutuşumu beğenmiyor ya neyse, şöyle serçe parmak hafif havalanacakmış) aklına geldikçe söylendi, yattığı yerden konuştu, Funda da kıs kıs güldü…  Neticede onlar belki iğneyi çok güzel tutuyorlar ama bir sürü mama önlüğü diken benim: )

Yıllar önce bir arkadaşım anlatmıştı, yanlış hatırlamıyorsam bunlar iki arkadaş ya lisedeyken ya da üniversitedeyken bir yere gitmişler (neresi olduğunu hatırlamıyorum) her yer baştan aşağı kitap dolu, yer gök kitap… Arkadaşı arkadaşıma demiş ki; bu odadaki kitapların hepsini okumak isterdim…

O gün okumaya başlasa belki şimdi o oda kadar olmasa da epey bir kitap okumuş olacaktı demişti arkadaşım bana. Belki çok basit bir hikaye ama nedense hiç unutmadım ben bunu.

Nereden nereye geldim… Haa bir de şu var; herşeyin bir zamanı… Bu konuyu da başka bir darlandığım zamana saklayayım…

Not: Bu yaptığım iş “english paper piecing” diye geçiyor, googleda ararsanız yığınla bilgi ve nasıl yapıldığına dair görsellere ulaşabilirsiniz. Eğer bir haftasonu fırsatım olursa ben de adım adım yapım aşamalarını fotoğraflar sizinle paylaşırım.

Mesela harika bir resimli tarif için buraya kesin bakın...

02/10/13 İlave ; 

Gelen yorumlardan sonra yazdıklarımı şöyle bir okudum da sanki anneme haksızlık ediyormuşum gibi hissettim; Aslında hepimiz belki annelerimizin bir ya da iki adım önündeyiz ama özümüzde onlarız. Ben eğer inatcıysam, yaptığım işler düzgün olsun diye kendimi yiyorsam bunun tek sebebi annemdir. Annemin düzensizliğe, dağınıklığa, uydurma işe, yapmış olmak için yapmaya tahammülü yoktur.  Evet belki aklım ermezken içerliyordum annemin o lafına ama büyüyünce anladım aslında beni takdir ettiğini. Yapmayı seçtiğim için benimle gurur duyduğunu.

İğneyi düzgün tutma olayına gelince; işte onu hiiiç takmıyorumJ Zaten bizimkiler bana ne zaman kızsa, ne zaman birileri benimle dalga geçse eğlenirim ben… Çünkü hedefe kitlendim mi gerisinin teferruat olduğunu biliyorum, neyi neden yaptığımı ya da yapmadığımı biliyorum…  yani kim ne demiş, kim ne düşünüyor pek takılmam, benim derdim hep kendimle, kendime hırslanırım ben. İstesem, amacım iğne tutmak olsa onun da hakkını veririm biliyorum ama bırak dalga geçsinler diye ses etmiyorum : )

Çok kendinden emin yazdım ama artık o kadar da olsun bu yaşta diye silmiyorum: )

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  

My recently passion is this " english paper piecing". Full accordance with my personality, I love paper, colorful fabrics, measuring, cutting and detail...

This is my second trial, Firstly, I made a hexagon piecing pillow. I think it is an addictive...

You can find many tutorials, if you search on google as "english paper piecing".

I also talked about the fine line between making and deciding to do. I think, the most important thing is "decision". If you decide to do something it is already done.