Kaynak ; Provincial Home Living
Bu sabah uyandım aklıma geldi. Beni tanıyan hemen hemen herkesin bildiği bir hikaye… Sizin bilmemeniz büyük haksızlık, neticede hemen hemen 1 yıldır hoş beşimiz var burada…
Yıllarrr yıllar önceydi. Hayatımın en en güzel günleri, benim okul bitmiş, kardeşim hala öğrenci ve yurttan ve okuldan bir arkadaşımızla beraber yaşıyoruz Beşiktaş’da. O da çalışıyor, biz ikimiz işe gidip geliyoruz. Her akşamımız , her haftasonumuz bir olay, devamlı gülüyoruz. O döneme ait o kadar çok anım var ki.. Şimdi bana sorsalar bir daha yaşayacak olsan aynı yaşamı hangi zamana dönerdin… işte o 5 yıla dönerdim hiç düşünmeden.
Mevsimlerden kış, günlerden ise pazardı, akşam oturmuşuz üçümüz televizyon seyrediyoruz. Canımız çekirdek istedi, akşam bakkal işi benim sorumluluğumdaydı . Çok pijamalarla koşturmuşluğum vardır Beşiktaş sokaklarında… Neyse hava soğuk, saat akşam 10’a geliyor, üstüme montumu giydim elime cüzdanımı aldım çıktım. Bakkala giden iki yol vardı, biri birazcık daha uzun ama aydınlık, öbürü karanlık ama yakın. Dur sen dedim, koşuvereyim ben şuradan, ne korkacağım on adım yer… Elimde cüzdan ama hava soğuk ya elleri de montun cebine sokmuşum, deli dana gibi koşmaya başladım… Tam hızımı aldım ki karşımdan (atmıyorum ha gerçek) 5-6 köpek bana doğru havlayarak koşmasın mı… Fren yapamadım bir süre neredeyse toslayacağız. Öyle korktum ki, durdum yolun ortasında onlarda önümde hopluyor, havlıyor… hoşşşşşt dedim ayağımı yere şöyle sert vurup, bir kaçı geriledi, ama bir tanesi üstüme üstüne gelmeye devam etti, o can havliyle cüzdanı bir fırlattım…
Diğerleri kaçtı ama o inatçı olan koştu cüzdanın peşinden, koklamaya başladı, hoşt diyorum, git diyorum yok, aldı ağzına cüzdanı arkasına bile bakmadan koşmaya başladı, yaaa deli misin nereye gidiyorsun, getir cüzdanı diyorum ama kime diyorum.. O bir köpek…. Öyle sap gibi kaldım mı yolun ortasında nasıl elim ayağım kesilmiş, korkuyorum ama en kötüsü çok sinirliyim, cüzdanı köpeğe kaptırdım diye. Kime nasıl söylenir. Aklımdan binbir düşünce geçiyor, kredi kartlarını iptal ettirsem mi acaba??? Yook canım, köpek gidip hemen kemik mi alacak sanki kendine.. yolun bir kenarına bırakır ama kimbilir nereye…
Eve geri gittim tabii, sokaktan seslendim bizimkilere, açtılar camı ne oldu diye bakıyorlar, gelin aşağıya dedim cüzdanım çalındı… bir inişleri var aşağıya.. Kim çaldı, nasıl oldu.. tüh müh… yaa dedim hani bu sıralar burada çete gibi dolaşan bir köpek sürüsü var ya işte onlardan biri çaldı… Gülecekler ama ben öyle ciddiyim ki ne diyeceklerini de bilemediler zavallılar.. Koşun peşlerinden gidelim dedim, bu sefer üçümüz birden koşmaya başladık, sen misin koşan… ve yine aynı sürü üstümüze doğru geldi (cüzdanımı çalan yok ama aralarında) .. nasıl çığlık çığlığa gidiyoruz… Bir Allah’ın kuluda çıkıp kardeşim ne oluyor burada demiyor, o da ayrı bir konu ya neyse…
Köpekler gitti, biz sakinledik, koşmadan ağır ağır sokaklarda yerlere bakarak dolanıyoruz… Ama çok karanlık , dedik şu büfeden ışıldak varsa isteyelim… (ayyy çok uzun oldu bu hikaye) Büfeci ye anlattık olayı, hııım dedi, İsmail Dayı var şu harabede yaşar ona anlatın durumu, O tanır o köpekleri !
Haydi gittik İsmail Dayıya, durumu anlattık... Tamam dedi, şuradaki araziye gitirmişlerdir cüzdanı, camiden çaldıkları ayakkabıları da getiriyorlar, yarın sabah gelin bakalım..
Eve gittik tırıs tırıs, aklım cüzdanda.. hayır çok para yoktu içinde ama kimlikler kartlar… İptal ettirmeye de içim el vermiyor, neticede köpek çaldı… Belki bulurum uğraşmıyayım diyorum… Öyle ikircikli bir halde uyudum, sabah bir kalktık her yer bembeyaz kar, gittik İsmail Dayıya, merdiveni dayadık, girdik arsaya.. şöyle bir gezindim ve tak buldum cüzdanımı… biraz dişlemiş ama açamamış, fermuarlıydı yaa ondan…
Nasıl mutlu oldum anlatamam…
Today, I wanted to share a funny memory belong to me.
Many years ago, my purse was stolen by a dog:) It was really funny but that day, I was angry and scared.
I wish my english would be enough to write all story...
I wish you a wonderful weekend.
NOT; Bu arada şu hayatımdaki 7 gerçek ile ilgili bir kaç sevdiğim arkadaşım beni mimlemiş.. Şöyle 7 maddede bu işi halledebileceğimi bilsem hemen başlayacağım yazmaya ama, yok biliyorum ben kendimi, öyle kısa yazamam... O kadar zor ki benim gibi değişken biri için ben şöyleyim böyleyim demek.. dur bakalım biraz düşünüyorum ne yazabilirim diye...
