Haftasonu Kartı - Anılar Anılar...

 

Derken bir cumartesi akşamı bizim evde Findux, Latiş ve ben toplandık. Hepimizin elinde bir iş harıl harıl işleniyoruz, bir yandan da muhabbet ediyoruz. Bu ikisi yünlerle oynuyor. Latiş yeni modeller yaratma aşamasında, Findux ise her sırada yaptığını ölçüp söyleniyor olmayacak bu diye.

Bense masanın başında daldan dala atlıyorum, bir mutfağa gidiyorum bir salona geliyorum, bir işe başlıyorum sonra bir bakıyorum başka bir işe koyulmuşum…

 

 

Sonra düşündüm de neredeyse 1 yılı geçti dikiş dikeli, kendim için hiç bir şey dikmemişim. Bu seferki kılıf benim dedim, başladım ipad için kılıf dikmeye.

O sırada konu nerden geldi bilmem Latiş’e bizim bir anımızı anlatmaya başladık. Hani şu “seksenler” diye bir dizi var ya… Hah işte ben tam o zamanlarda çocuktum. O dizide anlatılan bir çok hikayeyi birebir yaşadım yani.

Soba olayı mesela, derdi çoktu belki ama sıcaklığı da bir başkaydı, kedi gibi hiç yanından ayrılmazdım, soba üstünde kızarmış ekmeğe sürülen tereyağın kokusu hala burnumda… Zevki güzeldir de cefasını da çekersiniz bol bol.

 

Bizim ev 3. kattaydı, bazen kovalara kömür doldurmaya kardeşimle beraber giderdik, annem hep tembih ederdi ” oyalanmayın doldurun gelin, Funda sakın odun falan kırma” diye…  Ama dinleyen kim, inerdik kömürlüğe, Funda hemen keseri alırdı eline odun- çıra kırmak için, ben de kömür yığının tepesine çıkardım başlardık konsere… Nedense yıllarca kömürlükte hep aynı iki şarkıyı söyledik biz. Sanki başka şey söylenemezmiş gibi. Biri o yılların en popüler komedi dizisi, gündemi takip etmemizi sağlayan bir fenomen: Olacak O kadar’ın şarkısı, diğeri her dönemin genci, Hakan Peker’den ; Bir Efsaneydi efsaneydi senle beraber olmak….

Aman bir başlardık söylemeye kendimizi kaybederdik, kürekler mikrofon, biz pazen donlarla pek bir şık ve  alımlı… Sonra alt komşunun oğlu Murat sinsice gelip bizi korkutunca kavga ile biterdi keyfimiz…

Bizim bir de banyoda yırttıra yırttıra Karacaoğlan’dan başlayıp Gençliğe Hitabe, Çanakkale Şehitleri ve İstiklal Marşının 10 kıtası ile biten akşam seanslarımız olurdu… eee sobalı ev, tek odada baba haberleri izliyor, anne dantel örüyor, çocuklar bunalmış… Banyoda oynardık hep biz evciliklerimizi falan… ooohooo ne hikayeler… Anlatırım sonra yine bir ara..

 

 

Neyse işte ben başladım ipad için kılıf dikmeye, tam birleştireceğim bir ölçtüm ki, içine zor sığıyor alet. Kızlar hemen başladılar dalga geçmeye; pek havalıydın ne oldu falan gibilerinden, hep yaptığım da olacak diye bir kural yokmuş efendim…

Döndüm masaya, evirdim çevirdim, kıyamadım da atmaya bir köşeye, sonra yanlarını elde yün iple dikmeye başladım. Tamamladım, koydum ipadi içine gösterdim kızlara… Bu da size kapak olsun gibilerinden.  Oldu da yani…

Harika bir haftasonu geçirin oldu mu…

 

NOT: Bir süredir boşladım buraları, sizleri… Bir ihale var beni benden alan, feleğimi şaşırtan, tam bitecek ayın 9’unda rahatlayacağım derken biraz önce erteleneceğini öğrendim… Dondum kaldım.  Sıcağı sıcağına bitip gitseydi iyi olacaktı ama neyse, herşeyde bir hayır var…

Umarım daha sık uğrayabilirim buralara, kusuruma bakmayın yani…

 

 

Since I started to sewing something, I have never sewed anything for myself and finally I sewed a case for my ipad mini. It is so cute, isn't it?

I've shared also a memory from my childhood above. It is about 2 Turkish songs... Sorry I could not write all story in English but I wish you a great weekend and enjoy your easter time...