Aldığım herhangi bir şeyin kutusunu atmaya kıyamıyorum, ama evde yakında çöp eve dönecek diye korkuyorum. Sokakta bulduğum çalı çırpı, tahta parçası, taş, iş yerinden boş kahve kutuları, tuvalet kağıtlarının içindeki kartonlar…. Hepsini eve getiriyorum.. Kardeşim bu durumdan pek memnun değil. Neyse, atsa atılmam, satsa satılmam… Mecbur katlanacak… İşte kardeşle yaşamanın en güzel yanı…
Neyse bu kutu da kardeşimin bana anneler gününde aldığı hediyenin kutusuydu. Hayret hala unun bir fotoğrafını burada paylaşmamış olmama da ayrıca şaşırdım. Neyse; kutuyu evirdim çevirdim, koydum bir kenara. Sonra birden aklıma dergi sayfaları ile kaplamak geldi, biraz da değişik olsun istedim. Yukarıdaki kutu çıktı ortaya. Gerçi ben yapacağım çubukları dik dik yapıştırmayı düşünmüştüm ama sonra birden yatay yapıştırmaya karar verdim. Bir dahakine dik yapıştıracağım o zaman köşeler daha iyi olacak.
Siz yaparsanız dik yapıştırın. Bir de tabii kullanacağınız derginin bir gün önce alınmamış ve okunmuş olmasına dikkat edin. Ben o heyecanla, elime geçen ilk dergiyi paraladım ki, epey bir sonra anladım yeni alındığını… bir yandan sayfaları rulo yaptım bir yandan okudum. Kardeşimin eline de kutuyu tutuşturdum okusun diyeJ
Aşağıda adım adım fotoğrafladık nasıl yapıldığını, fotoğraflar kardeşim tarafından çekildi, eller de benim. Ama takıldığınız bir yer olursa sorabilirsiniz, burada tek tek anlatmıyorum…
Biz çok sevdik bu kutuyu, daha binbir çeşidini yapmayı planlıyorum. Ahhh birazcık daha zamanım olsa ya da uyumadan ayakta kalmayı başarabilsem, büyük adam olacağım ama işte kader….
Öpüyorum hepinizi...
