Çiçek - Böcek

Hemen hemen 20 yıl önce, belkide daha fazla, şimdi tam emin olamadım, Altınoluk’taki evin kooperatifine girmişti babam, yanlış hatırlamıyorsam evler  su basmanına kadar yapıldı, sonra kuralar çekildi, herkes kendi başının çaresine baksın, bitirsin evlerini dendi.

O dönemlerde Ben de kardeşim de İstanbul’da öğrenciyiz, hayat zor, ev biraz beklesin diye düşünüldü, ama ne yazık ki biraz değil epey bir beklendi. Ne satabildik ne de yapabildik. Evin kabası bitti, çerçeveleri takıldı ve öyle yıllarca kaldı, biz onu unuttuk - o bizi unuttu.

Taa ki 7 yıl öncesine kadar. 7 yıl önce Temmuz ayında Teyzemin kızının nişanı için Balıkesir’deydik kardeşimle. Evle ilgili konuşmaya başladık, sonra babam bir kağıt kalem getirdi, başladık liste yapmaya, birden çoştuk ve karar verdik bitirmeye evi. 1 yıl içinde tamamlandı eksikler.

İlk yaz sadece bir tek karpuz vardı bahçemizde, inşaatı yapan ustaların yediği karpuz çekirdeklerinden çıkan. Her sabah uyanıp onun başında buluyorduk ailecek kendimizi. Yaz sonuna doğru kocaman olmuştu tek kişinin zorlukla taşıyabileceği kocamanlıkta hem de..

Bahçemiz her yıl biraz daha gelişti güzelleşti, 3 çeşit şeftali ağacı, 2 tane mandalina, Hünnap, Trabzon Hurması, Nar, Armut, Ayva… sonra sebzeler ve tabiki rengarenk çiçekler. Bir de bu yaz sonunda çim olayına da girebildik ki tadından yenmiyor şuanda.. Epey bir araştırarak halk arasınada fare kulağı (Dikondra) diye bilinen bir çim türünü ektik ve harika oldu.

Her yaz evin ön bahçesine pazardan çiçekler alıp eker, bir türlü dolduramazdık, bu yaz hiç çiçek almadığımız halde ön bahçemiz rengarenk çiçeklerle dolu.

O çiçeklerle, ağaçlarla tek tek ilgilenmek o kadar rahatlatıyor ki. Sabah gözünü açan doğru bahçeye çıkıyor, evin etrafını şöyle bir tavaf ediyoruz, kahvaltı için biraz biber ve salatalık topluyoruz, bunca sıcağa rağmen domateslerimiz hala kızaramadığından onlara sadece bakıp geçiyoruz.  

Burada gördüğünüz fotoğraflar çektiklerimin sadece çoook küçük bir kısmı, sanırım işi biraz değil epey bir abarttım bu yüzden kendime 3 haftalık ara verdim eğer dayanabilirsem 3 hafta boyunca hiiiç fotoğraf çekmeyeceğim çünkü sağ elimde hafif hafif uyuşmalar, bilek ve kol ağrıları dayanılmaz olmaya başladı.

Bu kelebek fotoğraflarını öğle sıcağında millet evin içinde serin serin keyif yapıp uyuklarken çektim. Elimde fotoğraf makinası güneşin altında, ön bahçede kıpırdamadan kelebek beklerken boncuk boncuk terledim… Yine olsa yine beklerim.

Doğada ki o ahenk, canlılık, gelişme resmen büyülüyor insanı. Senin ona verdiğinin on katını sana geri veriyor.

İşte bunlarda ağaçlarımız. Ağaç dediysem öyle kocaman değiller hepsi bizim aile gibi bodur:) Babam elinde bağ makası ile dolaştığından zavallıcıkların büyüyeceği varsa da büyüyemiyorlar zaten.  

Mesela bahçede 2-3 tane de gül var ama ben, kardeşim ve babam gülü pek sevmiyoruz sırf annem istedi diye dikildi ama anneciğim bir tane bile açan gül göremedi çünkü babam devamlı buduyor onları... Tabii ben de fotoğraflarını çekemedim...

Bu arada daha fazla çiçek - böcek için flickr hesabıma da bakabilirsiniz mesela...

I took these photos in the our garden where is in Altınoluk last week . I love all flowers and when I deal with them I feel very happy and relax..  If you want to see more flowers you can look at my flickr account.