Bi Kot Gömlekten Nerelere Gittik...

Kendimi bildim bileli gardrobumda hep bir tane kot gömlek olmuştur. İlk kot gömleğimi aldığım yıllar  çoğunuzun çocukluğuna denk gelir büyük ihtimalle.

Lewis’in Türkiye’de ilk mağza açtığı yıllar… Ortalama bir pantolan 90-100 TL, kot gömlek ise 79 ya da 89 TL falandı. O zamanlar benim haftalık 20 TL. Hesabı siz yapın işte…

Devamlı Lewis mağzalarına girip girip deniyoruz ama alamadan çıkıyoruz, öğrenciler için lüks yani.

Yurta kalmayıp arkadaşımızın ablasının evinde kaldığımız bir günün sabahı biz üç kafadar para kazanmanın yolları üzerine fikirler üretip dururken kimden çıktı o dahiyane fikir hatırlamıyorum ama temizlik işine girmeye karar verdik. Amaç  100 TL’ye   1 büro temizlemek ve her seferinde birimize Lewis’dan pantolon ya da gömlek almak. 3 tur atsak yetecek.

Gençlik işte böyle bir şey… Şunu iç rahatlığıyla söyleyebilirim ki gençliğimde gereği neyse yaptım : )
İnanılmaz bir cesaret, kendine güven, umursamazlık, enerji, delilik… ne istersen var yani.

Apar topar hazırlandık çıktık evden, Beşiktaş’a geldik bir pasajı gözümüze kestirdik, en üst kattan başladık kapıları çalmaya. Yok efendim biz öğrenciyiz de paraya ihtiyacımız var, büronuzu temizletmek ister misiniz?? Ayy onlar nasıl bakışlar, ayy bizdeki nasıl bir ruh hali aklıma geldikçe darlanıyorum… Neyse sonunda bir büro bizi içeriye davet etti, patrona anlattık durumu, adam pek beğendi fikri, aferin dedi bize, tamam gelin bu cumartesi temizleyin burayı...

 

Nasıl mutluyuz size anlatamam. Hayaller hayalleri kovaladı, o üç gün içinde biz bir temizlik silosu kurduk yurt çapında üne kavuştuk bile…

Sonunda büyük gün geldi çattı, eski püskü kıyafetlerimizi alıp gittik büroya, ilk sürpriz; sular kesik!!! Şimdi hatırlamıyorum nerelerden su bulduk da doldurduk temizliğe falan başladık, ama bir şekil başladık işte. Allah’ım o nasıl pislik, o nasıl bir dağınıklık. Tabii biz ilk başlarda kendi evimiz gibi temizliyoruz, detaya giriyoruz, arada birbirimizle şakalaşıyoruz… Ama saatler geçtikçe yorulmaya, sinirlerimiz bozulmaya, umudumuzu yitirmeye başladık, bir türlü bitmiyordu… Bir yandan tuvaleti ovuyor bir yandan da “kendim ettim kendim buldum….” Şarkısını söylüyorduk.

Hayatımda o kadar yorulduğumu hatırlamıyorum (tabii o yaşıma kadarki en büyük yorgunluğum oydu sonrasında ohoooooo) .. Saat kaçta bitti işimiz bilmiyorum. Paramızı verseler de gitsek diye bakıyoruz ama istemeye de utanıyoruz. Patron bizi odasına çağırdı, bir de arkadaşı var, biz üçümüz bir koltuğa dizildik, adam konuşuyor da konuşuyor, kendi ünşversite hayatını anlatıyor, benimde kötü bir huyum var, boş kaldım mı uyuyorum. O yüzden otostoplarda asla ön koltuğa beni oturtmazlardı, dükkanlarda falan bir koltuk bulup sızdığım ve unutulduğum çok olmuştur. Neyse işte, adam konuşuyor benim gözler kapanıyor kızlardan habire dürtük yiyorum ama yok bayılacağım, sonunda adam verdi paramızı ama biz çoktan tövbe etmiştik…  Bir daha bu temizlik işinden hiç konu açılmadı, o kazandığımız parayı da aynı akşam bir güzel yedik…

 

 

Sonunda o parayla aldım ilk gömleğimi yazacağımı sandınız değil mi???  Yok o sene alamadım gömlek , sonraki sene kredimle almıştım. Hatta sonra o gömleği ilk işimde laboratuvarda çalışırken kıyafetlerimim üstüne giyiyordum, önlük niyetine. Bir gün yıkamak için eve getirdim makinadan bir çıktı kolların üçte biri yok. Kopmuş… Asitle titrasyon yapıyordum taburenin tepesine çıkıp, tabi şişenin ağını tutturana kadar gömleğin kollarını haşat etmişim, farkında değilim. Bir müddet de o şekil giydim o gömleği…

Ayy bende ki de ne hafıza neleri neleri hatırlıyorum, unut gitsin hafifle şöyle…

 

Neyse çok uzattım, nerelere gittim. Esas konuya geleyim ben. Yaz başı gibi Outletlerin olduğu bir yere gittik, Mavi Jeans’ten bir bluz alacağım, kasaya gittim ödeme yapmak için, kasadaki kız; eğer sırf bunu alırsanız 30 TL vereceksiniz, ama yanında bir şey daha alırsanız ikisine 39 TL vereceksiniz bence biraz bakın etrafa dedi. Uslu uslu tekrar döndüm raflara ama bir yandan da paniğim, kızlar dışarıda beni bekliyor diye, aceleyle kaptım bir kot gömlek, nasılsa giyerim diye gittim kasaya ödememi yaptım ohhh sen rahat ben rahat...

Eve bir geldik ki resmen kocaman defosu var gömleğin hem de tam önünde… Tamam belki 9 TL verdim ama yine de sinir oldum. Yok dedim ben bunu hallederim.

Hemen bir iki kurdela buldum, o mu olsun bu mu olsun derken şu yeşilli çiçekliyi diktim, sonra da 4 değişik saç modeliyle sizler için mankenlik yaptım: ) ( evet saç modeli kısmı biraz saçmalık oldu)

Maksat hareket olsun, gönüllere kuş konsun…

NOT; Bizim ihale yine ertelendi hanımlar, sinirden saç baş yolacağıma buraya böyle uzun uzun yazayım birşeyler de rahatlıyayım dedim. Yani ben boşuna mı yollarda sürünüp günlerce işten gece yarıları çıktım… EVET..

Neyse sağlık olsun… 

 

I always loved denim shirts and absolutely you can find one or two denim shirts in my wardrobe whenever you look.

A few months ago, we had gone to an outlet center for shopping with my friends.

I wanted to buy a blouse but cashier said that if I buy 1 piece, I will pay about 12 Euro and for 2 pieces, I wil pay about 16 Euro... I quickly choosed one more thing (seen in the images).

After shopping, when we came to home, I realized that this denim shirt is defective. I got angry to myself for not being careful but I found a simple way to be happy.

I covered this defective part with a small piece ribbon...

Now I wear it with pleasure: )

P.S ; You know I have been working very hard since last a few months, our tender is postponed again. I can get crazy. I missed a lot my blog and yours...

I hope to see you soon...




 

Aşka geldim...

Taktım ben bu hamur olayına. İlla yapacağım bir şeyler. Hiç biri de tam istediğim gibi olmuyor. Nedenini biliyorum ama, üstünde düşünmüyorum çünkü. Sırf yapmış olmak için yapıyorum. Şu sıralar ilgi başka yerde. Her yerde dikişle ilgili tüyolar arıyorum, insanların üstlerindeki kıyafetlere bakıp bu kumaştan ne hoş yastık ya da çanta olur diye hayaller kuruyorum (Bu dönem sadece yastık ve çanta dikme seviyesinde olduğum için hayal gücüm bunlarla sınırlı maalesef).

Bu hafta 2 çanta birde önlük diktim. Fotoğraflarını çekecek zaman da bulamıyorum. Yalanmış gibi buradan habire yazıp duruyorum, şunu diktim bunu kestim diye.. Şu önümüzdeki birkaç haftasonumda dolu gözüküyor yani diktiklerimi ne zaman paylaşabilirim kestiremiyorum bir türlü.

Neyse gelelim şu hamur olayına. Fotoğraf çekerken elimde renkli objeler olsun istiyorum, o yüzden yaptım bu kalpleri. Sonra başka amaçlar içinde kullandım. İleriki günlerde tekrar karşınıza çıkacaklar yani.

İlk önce incecik açtım sonra 3 farklı boyuttaki kalp kalıplarla bir ondan bir bundan kestim hamuru durdum. Kürdanla kenarlarına delikler açtım, kiminin iki yanına kiminin tek tarafına küçükleri aynen bıraktım delmeden.

Bir gece boyunca çerçevenin içinde kurudular. İnce açtığımdan arada bir elimde düzelttim kururken kıvrılma falan olmasın diye. İyice kuruyuncada boyadım.

Bir kısmı ile mumluk yapmayı da ihmal etmedim tabi. Bir daha ki sefere full konsantrasyon ile iyice odaklanacağım konuya ve kase mi yaparım, mumluk mu yaparım, yeni bir arayış içine mi girerim bilmem ama adam gibi bir şey ortaya çıkarana kadar bu hamur olayına son noktayı koymayacağım aşikar.

Maksat Muhabbet olsun diye yaptıklarımı hatırlıyorsunuz değil mi  : ) En azından bu sefer yaptığım duvar süsünden memnunum. Hem çok şirin bir hediye de olabilir. Şimdilik bilgisayarımın yanında sallanıyorlar bana neşe vererek.

Hepinize aşk dolu bir haftasonu diliyorum…

I need some objects when I take photo, because of that I wanted to make somethings again with dough last weekend.
Now, There are a lot of heart at my home: ) I used them different way. You'll see soon.

Do you remember my first experience with dough? After that I tried to work more carefull but my candle holder was made again crooked. I gues, I should working on this subject a little more: )

But I liked heart garland. It can be a sweet gift.

I wish everyone have a weekend full of love...