Haftasonu Kartı - Mama Önlüğü

 

 

Ne zamandır dikiş makinasının başına oturamadım. En son Amsterdam’a gitmeden bir gece önce Funda’nın başımda dikilmesi ile tamamladığım bez çantası var sonrası yok. Hem sıcaklar, hem iş yoğunluğu, hem seyehatler düzenimi bozdu. Bir türlü tutturamıyorum tempoyu. Ama artık bu tempo sevdasından da vazgeçmeye karar verdim, illa bir düzen olsun isteğim yüzünden arada geçen zamanları öylesine yaşıyorum sanki. Kabullendim, bu dönem de böyle…

 

 

Neyse gelelim konumuza. Bu kış en çok diktiğim şey mama önlüğü idi. Herşeyin küçüğü ne sevimli oluyor, bayılıyorum böyle ufak tefek şeylerle uğraşmaya. İlk diktiğim önlük Arya’ya gitti, annesi çok memnun kalınca bir tane daha dikeyim dedim. “Arya “ bu arada teyzenim torunu, bir görseniz topaç gibi, kara saçlı kara gözlü tam yemelik bir kız. Şimdilerde yeni yeni yürümeye başlamış, epeydir ben de görmediğim için çok özledim. 

(Burada Arya daha 50 günlük falan)

Önlüğün önünde gördüğünüz, sevimli çarpı işi Sedo’nun eseri. Geniş zamanlar’dan Sedo hani… Şu sıralar buralarda yok ama umarım kışa doğru yine aramıza katılır, buralar onsuz çok garip, sessiz ve karanlık: )

 

Bir dergide görmüş mama önlüğünün önünde bu işlemeyi, bir gün telefonda konuşurken  O’na da habire mama önlüğü diktiğimden bahsettim, O da bu gördüğü işlemeyi anlattı bana, sonra da dur ben işleyeyim sen de dik dedi. Öyle kapattık telefonu. Sonra bir gün iş yerime bir paket geldi ve içinde bu minik ve sevimli işleme çıktı.

İlk başta ürktüm güzel dikemem de yazık ederim bu el emeği göz nurunu diye, sonra bir cesaret koyuldum dikmeye, aslında orjinalinde böyle cep gibi değil, direk mama önlüğünün bir kısmı bu etamin kumaşından. Ama bizim Arya birazcık topalak, ona küçük önlük olmayacaktı, büyük kalıpla diktiğimde de çok az farkla işlemenin kumaşı yeterli gelmedi. Ben de böyle cep olarak dikmeye karar verdim. Hem dedim, mama yedirirken mendille ağzını silince bu cebe koyar mendili annesi…

 

 

Bir postun daha sonuna geldik, önümüzdeki günlerde daha çok görüşebilmek umuduyla esen kalın…

Haftasonunuz bereketli, huzurlu, neşeli geçsin emi…

 

I couldn't open my sewing machine for long time... As the latest, the night before going to Amsterdam, I had sewed a tote bag for my little sister.

But in these days, because of my jobs, trips and hot weather, I lost my rutine.

I conceded this situation, otherwise I feel myself upset and I can not concentrate on anything at all. I am busy in this period and I know that this is temporary...

Anyway... today, I wanted to share with you my sweet bib. I sewed it for my cousin's daughter. Her name is Arya...

 

 

This cute cross-stitch is belong to one of my blog friends. Sedo is very talented, especially her cross-stitchs are wonderful.

I like to sew somethings for kids, all the small things are so cute, aren't they?

I wish all of you have a wonderful weekend...