Cafenohut: apple

Kaynak ; allysonbakerdesign

Resmen şu anda başım dönüyor… Yok acilen bana ya piyango çıkmalı ya da bana bakacak birini bulmalıyım. Araya soğukluk girince tekrar aynı yoğun tempoda çalışmayı kaldıramadı bünyem… Bir de sinirli oldum ben.. Eskiden ensesine vur lokmasını al tarzında mülayim biriyken şimdilerde tahamülsüz, gözü dönmüş bir şey oldum çıktım.. Yok bu iş hayatı beni bozmaya başladı...

Geçenlerde gördüm bu fotoğrafları taslak olarak kaydetmiştim, şu anda bir yarım saat ara verdik toplantıya, fırsat bu fırsat diyerek sizinle de paylaşayım bu güzelliği istedim.

Hayal gücü, heves ve zevkli bir sunum birleşince ne güzel şeyler çıkıyor ortaya…

Kısacası ben sevdim bu elmaları, siz de seversiniz diye düşündüm…

Nowadays I am working so hard as you know and now I feel myself very tired and exhausted. I think I should win a lotary or find a person who support me:)
In the past I was a sweet-tempered, smooth person but now I returned a impatient and nervous person. I hate this.

Anyway, I am still at the office and I have only half hour before join a new meeting and I wanted to share with you these nice apples.

Imagination, enthusiasm, and combined with a tasteful presentation ... what good things may emerge...
In short, I liked the apples, I thought you love ...

Sonunda istediğim bilgisayara kavuştum. Artık benim de IMAC’ım var, hem de 21.5” ekranıyla beni sarıp sarmalayan bembeyaz dokunmaya kıyamayacağım bir şey.

Dün bütün gece uyuyamadım heyecandan. Yaklaşık 2 aydır; aldım - alacağım, ha bugün - ha yarın derken ortada kalmıştım. Daha önce hiç “mac” kullanmamanın verdiği bir korku da vardı (gerçi ben boza-boza öğrenirim de işte korktum yinede). Nasıl kullanacağımı bilmediğim birşeye o kadar para vermekte kararsız kalmama neden oldu.

Neyse dün uzun zamandır görmediğim yaklaşık 12 yıllık arkadaşım beni aradı ve “İstanbul’dayım öğlen yemek yiyelim mi” diye sordu. Yemekte habire blogumdan, almak istediğim fotoğraf makinasından ve bu bilgisayardan konuştuk. Daha doğrusu ben nefes almadan anlattım, O'da dinledi zavallım.

Akşamüstü ben harıl harıl çalışırken bir de baktım elinde kocaman bir kutuyla bir adam. İmza aldı bıraktı kutuyu. Arkadaşım aradı o sırada “ Sen bu kararsızlıkla bir şey yapamıyacaksın, ben aldım, canın nasıl isterse öyle ödersin “ dedi. (Bu arada arkadaşım bilgisayar işinin içinde bu nedenle kolayca halledebilmiş bu işi) Öyle dondum kaldım. Sanki layıkıyla teşekkür bile edemedim. Bari buradan birşeyler söyliyeyim (ki söylediğine göre hiç ilgisini çekmeyen konular olsa da beni takip ediyor, etmiyorsa da çok pişman olurJ )

Çooook teşekkür ederim, hayallerime kavuşmamı sağladığın ve hala hayatımda olduğun için…

Ben çok şanslıyım; bütün hayallerime katlanan ve beni mutlu etmeye çalışan bitanecik kardeşim ve böyle arkadaşlarım var...

Neyse günün anlam ve önemine istinaden işte huzurlarınızda IMAC'li çalışma masaları;