Hiç öyle büyük laflar
edecek halim yok. Yaşadıklarımız normal değil, kabullenmek, sindirmek, yokmuş
gibi yapmak da kolay değil… Ne yaşadığımızı, hissettiklerimizi, umutsuzlukla
baş ediş şeklimizi ancak kendimi biliyoruz. O yüzden ne desem boş… Bu dünyaya
dair umudumu kaybetmemeye, çocukluk anılarımı taze tutmaya, küçük şeylerden
mutlu olmaya çalışıyorum…
Tam bu dönemde
bizimkilerin gelmesi harika oldu. Nasıl özlemişim… Babamla Funda gelir gelmez
Beşiktaş’ın kupa maçına gittiler, babam yeni stadı görmeyi çok istiyordu, son
olaylar, havanın ayazı, yol yorgunluğu, 75 yaşında bir Beşiktaşlıyı durdurmadı.
Neyseki Funda harika bir yerden bilet buldu da hiç zorlamadan gidip
seyrettiler. Onun mutluluğu bir çok şeyi unutturdu bir an hepimizi. Sabah
uyandığında bile çimlerin yeşilliğinden, kimleri kimleri gördüğünden,
oyunculara nasıl yakın olduğundan bahsedip durdu…
Aslında işte mutlu
olmak bazen bu kadar da basit.. Nedir insanın insana zulmü, nedir bu hırs,
nedir illa aynı şeyi düşüneceğiz baskısı anlamam mümkün değil…
Neyse,
birkaç gün önce bir kutu geldi bana çok uzaklardan. Son zamanlarda pek
moda olan hani şu aylı sürpriz kutu olayı var ya işte bu da onun amerika
versiyonu. İçerik son zamanlarda benim dikiş tutkuma uygun olduğu için pek
sevdim çıkanları. QuiltersCandy Box gönderdi bana bu hediyeyi. Yaklaşık 7 ay
önce başlamış Tracy ve Elizabeth bu işe. Her ay içinde sürpriz küçük
hediyelerin olduğu bir kutu gönderiyorlar abonelerine. Bizim burası için zor
ama yurtdışında yaşayanlar için ve özellikle dikiş ile ilgilenenler için
harika. (İnstagram hesaplarına buradan ulaşabilirsiniz : @quilterscandybox)
Bizim burada da olsa böyle kutular ne
güzel olur aslında. Ama işte kumaş konusu hep problem…
Bu arada önümüzdeki hafta izinliyim.
Babam katarak ameliyatı olacak, Bu sabah doktora gittik, zor zaptettim onu
oralarda. Ne hikayeler ne hikayeler. Şöyle eski neşeli günlerimiz olsa keşke de
buralarda yazabilsem hepsini.
Blogları böyle boşlamamızın bir nedeni
de son yıllardaki moral bozuklukları, tam diyorum artık daha çok bloğumla
ilgileneceğim ama sonra hop bir olay.. Heves falan kalmıyor insanda…
Bu da böyle daldan dala atladığım bir
post oldu. Umarım tez zamanda, neşe içinde tekrar yazarım, öpüyorum herkesleri…
I have talked about last horrible
attacks and my feelings in our country and in the world above: ( I don't want
to upset you typing the same things.... very cheesy topics...
We live very bad days but I am try to
be hopeful... My family have just came
to Istanbul and I'm spending peaceful time with them and I'm trying to be happy
with the little things...
One of them is what you see in these
images ; Quilters Candy Box .
Tracy and Elizabeth had started up
this lovely business idea about seven months ago. You can see their all story
here... I think it is really a very good idea. It's a subscription to a monthly
box of goodies and they send you many useful things like fabric, quilt pattern,
a delicious dessert.. and more...
Here is my November Box, I liked
everything in this box, especially the fabrics, they are how cute...
I think it is a great gift idea for
yourself or a friend. So check them out here!
You can also find then on Instagram @quilterscandybox .
And a huge thank you ladies to send me
this pretty box...
Have an amazing weekend...
Birbiri ardı sıra üzüntüler gelirken arada küçük sevinçlerin gelmesi bile ne mutluluk artık...
YanıtlaSilMalesef ülkemiz bu ara çok sınandı. Özellikle terör ve darbe olaylarında hepimiz yıprandık. Zaten asıl güzellik her şeyde bir mutluluk pırıltısı görebilmekte. Her zaman böyle insanları daha sağlıklı bulmuş ve yaşamlarında daha başarılı olduklarını düşünmüşümdür.Her karanlık gecenin bir aydınlık sabahı vardır :)
YanıtlaSilMerhaba çok haklısınız yaşadığımız olaylar yüzünden tadımız tuzumuz hevesimiz yok bloglarımızla ilgilenmek gelmiyor içimizden ben de bu yüzden uzun süreler ara veriyorum malesef
YanıtlaSilİnsan umudunu taze tutmak istiyor ama bir bakıyor hooop bir başka acı haber , bir başka felaket !
YanıtlaSilMisal şu anda Kayseri'de şehit edilen gencecik çocuklara ağlıyoruz !
Nerede bitecek, ne zaman bitecek?
Küçük şeylerden mutlu olmayı bir bilebilsek ah bilebilsek!!!
Ne güzel söylemişsin "Ne yaşadığımızı, hissettiklerimizi, umutsuzlukla baş ediş şeklimizi ancak kendimiz biliyoruz." diyerek.. Umudumuzu kaybetmemek adına, belki de hayatta kalmak adına en sevdiğimiz şeyleri yapmaya devam etmeliyiz. Ne demiş şair "Kararmasın yeter ki sol memenin altındaki cevahir"
YanıtlaSilAnnenin ve babanın ellerinden, senin ve Funda'nın yanaklarından öpüyorum. Babaya şimdiden çok geçmiş olsun. Umarım ameliyattan sonra gözleri daha güzel bir ülkeyi görür..
Sevgili Ayda,
YanıtlaSilGündem konuları ile ilgili bende hiç bir şey söylemeyeceğim. Ama içimde neler yaşadığımı anlarsın. Babacığına geçmiş olsun diliyorum. Canı gönülden. Sana da kocaman sarıldım.
Sevgiyle...
çok şey istemeyenler için hırslar ne anlaşılmaz değil mi? oysa mutluluk küçük şeylerde. babana şimdiden çok geçmiş olsun. tüm ev ahalisine sevgiler.
YanıtlaSil